77-летнего Убайдулло Мирзоева, многократного чемпиона по борьбе, можно увидеть по утрам в одной из «подземок» в центре Душанбе. Здесь в основном собираются люди, просящие подаяние, но он говорит, что он не занимается попрошайничеством, а продвигает таким необычным образом спорт.
Каждое утро 77-летний Убайдулло Мирзоев спускается в «подземку», расположенную у ЦУМа. Его дом расположен в 25 километрах от Душанбе, в кишлаке Кахрамон Гиссарского района. Уже 20 дней, как убеленный сединами старец привлекает внимание столичных прохожих своим дипломом, наградами и фото.
А ведь когда-то он был настоящим героем – на протяжении 14 лет, с 1959 по 1973 годы он становился чемпионом по классической борьбе. В 1960 году в Ростове-на-Дону он занял третье место на всесоюзных соревнованиях.
Дед Убайдулло рассказывает, что он также занимался национальной борьбой и борьбой в свободном стиле, и по его же признанию, в его весовой категории ему не было равных в Таджикистане. «Интерес к борьбе достался мне от предков. Мой отец также был известным борцом в селении Шохон, а вот я прославился на всю республику», - не скрывает он своей гордости.
С утра до вечера дед Убайдулло сидит в «подземке» не ради подаяния. Таким вот необычным образом он продвигает спорт среди молодежи. «Показываю молодым людям свои многочисленные грамоты, пусть они занимаются спортом и идут по правильному пути в своей жизни, поднимают имидж своего народа», - говорит он.
Подросток Хуршед Каримов поражен достижениями старика и делится с ним своими карманными деньгами. Также поступают и многие другие молодые люди. Этих денег хватает на то, чтобы покрыть часть расходов семьи чемпиона.
Дед Убайдулло получает совсем мизерную пенсию - 85 сомони. По его словам, до выхода на пенсию он работал в органах власти, и такая сумма назначена несправедливо, пишет Радио Озоди.
.
Убайдулло Мирзоеви 77-сола, қаҳрамони чандкаратаи гуштӣ дар Тоҷикистонро ҳар субҳ метавонед дар яке аз гузаргоҳҳои зеризаминӣ дар маркази пойтахт пайдо кунед. Дар инҷо умдатан талбандаҳо менишинанд, вале ӯ мегӯяд, кораш на талбандагӣ, балки тарғиби варзиш аст.
Убайдулло Мирзоеви 77-сола ҳар субҳ ба гузаргоҳи зеризаминии назди Фурӯшгоҳи марказӣ дар пойтахти Тоҷикистон меояд. Хонаи ӯ дар 25-километрии Душанбе, дар деҳаи Қаҳрамони ноҳияи Ҳисор, воқеъ аст. Зиёда аз 20 рӯз аст, ки ин пирамард бо диплому аксҳои гирду атрофаш диққати роҳгузаронро ҷалб мекунад.
Ӯ давоми 14 сол, аз соли 1959 то солҳои 1973 қаҳрамони Тоҷикистон оид ба гуштии классикӣ будааст. Соли 1960 дар шаҳри Ростови лаби Дони Русия байни кишварҳои Шӯравии собиқ мақоми сеюмро ишғол кардааст.
Убайдулло Мирзоев мегӯяд, дар гуштии миллӣ ва тарзи озод низ қувва меозмуд ва ба иддаои ӯ дар вазни худаш дар Тоҷикистон касе ба вай баробар шуда наметавонист. "Гуштигирӣ барои ман мероси аҷдодӣ буд. Падарам ҳам дар Шоҳон аз паҳлавонони маъруф буд. Ман дар Тоҷикистон номдор шудам”, - мегӯяд ӯ.
Бобои Убайдулло мегӯяд, ҳадафи аз субҳ то шом дар сари роҳ нишастанаш талбандагӣ нест. Ӯ ба ин восита варзишро дар байни ҷавонон тарғиб мекунад. "Бо грамотаҳоям ташвиқот мекунам ба ҷавонон, ки ба роҳи бад нараванд, ба варзиш машғул шаванд ва ба ин восита обрӯи миллати худро баланд бардоранд", - мегӯяд ӯ.
Хуршед Каримов, як наврас мегӯяд, зиндагӣ ва дастовардҳои ин пирамард барояшон аҷиб аст ва ба хотири барҷомонда шуданаш ба ӯ кумаки молӣ мекунанд. Он ёрие, ки ҷавонон ба Убайдулло мекунанд, як қисми хароҷоти оилаашро мепӯшонад.
Ин пирамард 85 сомонӣ ҳаққи бознишастагӣ мегирад ва мегӯяд, ки бисёр кам аст. Ба қавли ӯ, дар ҳоле ки то ба нафақа баромаданаш дар мақомот кор кардааст, ин гуна нафақа аз рӯи адолат нест.